Marije Wiersma

Dag lieve allemaal!

Het heeft even op zich laten wachten, maar daar is hij dan: de eerste Australie update!
Op 16 juni kwam ik aan in Sydney en ik vond het gelijk prachig. Ik heb inmiddels in mijn leven al aardig wat gevlogen en nergens werd ik zo warm en relax verwelkomd als hier in Australie. Ik voelde me gelijk - wat ik al had verwacht - thuis in dit grote land.

Het duurde even voordat ik bij mijn hostel aankwam, aangezien er wat storingen waren. Dus 2 bussen en een trein verder kwam ik aan in Kings Cross...de meest beruchte buurt van Sydney...oeps. Het was een goedkoop en populair hostel. Dus ja, dan boek je dat.
Het regende de eerste dag enorm. Maar dat kon de pret absoluut niet drukken! Ik kon maar niet geloven dat ik EINDELIJK in Australie was, YES!

's Avonds heb ik wat eten gescoord en was ik van plan te gaan koken in het hostel. Voor de mensen die al eens gereisd hebben in Ausie zijn die keukens niet onbekend: goot, alles ligt voor je klaar en iedereen kookt tegelijk! Haha! Aan de ene kant gezellig, aan de andere kant soms een klein beetje overweldigend. Ik voelde me stom genoeg die avond een beetje onzeker. Daar moet je je dan asap overheen zetten wil je een leuke tijd hebben, dus ik ben middenin een groep gaan zitten en heb me voorgesteld. Vergeet nooit als je zelf gaat reizen: dat is echt dood normaal om te doen :-) Dus zodra ik gesetteld was, kwam het gelijk ook alweer goed. Ik ben nooit aan koken toegekomen die avond...! ;-)

Diezelfde avond ontmoette ik Tobias, een Duitse jongen die ook in mijn hostel verbleef. Hij was al 3 maanden aan het reizen en werken in Australie. Tobias stelde voor om me de volgende dag Sydney te laten zien. Hij wilde de Tower met me bezoeken en me een beetje rondleiden. Dat leek me geen slecht plan! Dus zo gezegd zo gedaan. Het was de volgende dag prachtig weer, echt heerlijk! Ik was gelijk helemaal weg van Sydney, super mooi stad! Verder klinkte het erg goed tussen Tobias en ik. Een combinatie van van alles. Een keurige eerste dag dus haha!

De allereerste foto in Ausie: Tobias ;-)

Tobias vertelde me dat hij de volgende dag naar Falls Creek zou gaan om te gaan werken voor een heel seizoen. Falls Creek is een wintersportplaats een paar uurtjes boven Melbourne. Ik wist absoluut niet dat skien mogelijk was in Australie, dus ik was best wel verbaasd. Die avond checkte een vriend van Tobias in in het hostel, Marty. Marty zou de chef worden in het hotel waar ze samen zouden gaan werken en Tobi zou verschillende functies krijgen in het hotel. Aangezien ik zelf ook op zoek was naar werk, het goed klikte tussen ons en ik wel zin had in een portie sneeuw, besloot ik om ook te solliciteren voor een baan in hetzelfde hotel. De volgende dag vertrokken ze samen richtig Falls Creek in de vroege uurtjes. We hadden wegens omstandigheden (ik ben een slaapkop) niet normaal afscheid kunnen nemen helaas.

Ik voelde me stom genoeg ineens een beetje alleen. Ik wilde ook weer op pad! Ik had het gevoel dat ik achterbleef, en daar heb ik een hekel aan. Ik besloot naar Melbourne te gaan. Dat is niet al te ver bij Falls Creek vandaan. Altijd handig als ik de baan zou krijgen en daarnaast heeft mijn broer 2 jaar in Melbourne gestudeerd, dus die stad wou ik sowieso zien.
De eerste paar dagen bivakeerde ik in een hostel. Erg gezellig, maar niet te vergelijken met Sydney. In Sydney was het warm en konden we lekker buiten zitten 's avonds. Hier was het super koud en zaten we - uiteraard - 's avonds binnen. Balen haha! In de tussentijd hadden Tobi en ik elke dag erg veel contact en hoopten we allebei heel erg hard dat ik de baan zou krijgen. De managers van het hotel waren in Ierland op het moment dat ik mijn sollicitatiebrief instuurde en het duurde ruim een week voordat ze terugkwamen...wachten dus!

Onderweg naar Melbourne

Ik vond na 4 dagen in Melbourne dat het hostel leven me iets te duur werd en besloot te gaan couchsurfen bij vrienden van m'n broer in Melbourne. Tourak, lekker fancy buurtje! Super mooie omgeving. Mijn geluk kon niet op! Gelijk de eerste dag dat ik daar aankwam, nam Jacob, 1 van de 3 jongens die in dat huis woonde, me mee naar een Footie game! YES! Dat wou ik nou altijd al. Lekker uren achtereen naar een stel stoeiende stoere mannen staren die achter een bal aan rennen. Lekker simpel, lekker Marije :P
En wat je nooit verwacht, maar altijd in films ziet, overkwam mij natuurlijk. Er waren ruim 63.000 mensen aanwezig in het stadion. En ik zat nog geen minuut op mijn kont en mijn gezicht was al op het grote scherm te zien...die had ik niet zien aankomen haha! Ohhh ik voelde me zoooo welkom in Ausie. Mijn geluk kon - alweer - niet op. Jacob vertelde me dat hij al ruim 10 jaar bijna elke week naar de footies gaat, maar nog nooit op het scherm was geweest hahaha! Ik vond het wel een goeie grap. Speciaal voor hem een foto op mijn blog van zijn gezicht! Is dat ook weer recht getrokken :P

Couchsurf huisje

Jacob en ik

Joggen in Melbourne

Mijn 3 tijdelijke roomies

Na de footie game nam Jacob me mee naar - welgeteld - 3 verjaardagen. Fantastisch! De mensen in Melbourne zijn echt super nice, prachtige avond gehad. Op de gekste plekken beland en uiteindelijk met Jacob in de taxi gedoken en uiteraard onderweg naar huis de MC Donalds even aangetikt. Een mooie aftrap van mijn tijd met deze heren. Ik ben uiteindelijk 8 dagen bij ze gebleven. Ze hadden geen verwarming in hun huis en ik sliep in de woonkamer op de bank. Een hele kamer voor mezelf!! Ik sliep elke nacht in 4 kleding lagen plus mijn jas. Ik leek op een stervende eskimo zodra ik op bed ging, geloof me. Maar ik heb nergens zo heerlijk geslagen als in hun huis. Na 8 dagen wachten en op mijn nagels bijten waren daar eindelijk de verlossende woorden: ik was aangenomen in het hotel! Tobi en ik waren ontzettend blij. En het heerlijke shoppen kon beginnen! Winterkleding!

Ben, de manager van het hotel, de zoon van de 'opper-managers', was toevallig ook in Melbourne en hij zou me een lift geven naar de Country Club in Falls Creek. Best spannend kan ik je vertellen: 5,5 uur lang met je nieuwe manager in de auto. Tobi liet me weten op welk station Ben me zou oppikken en benadrukte meerdere keren dat ik absoluut op tijd moest zijn. 8:30 in de ochtend op een zondag. De enige mogelijkheid om op tijd op dat station te komen was een taxi nemen naar een ander station en vanaf daar de trein naar de plek waar ik moest zijn. Als ik een taxi zou nemen naar het station waar ik uiteindelijk moet zijn, zou het me handenvol geld kosten. Ik zette mijn wekken kneitervroeg. Ik was 45 minuten te vroeg op het station: mooi! Muziek in de oortjes, helemaal blij. Jammer van die muziek, want ik miste een behoorlijk belangrijk aankondiging over een perron wisseling...IK MISTE DE TREIN!! Hij reed voor mijn neus weg...gatverdakke!

Tijdens het wachten op de trein die ik nooit zou halen viel me deze reklame foto op: deed me enorm denken aan mijn zusje Pauline :-)

Compleet over de zeik liep ik met mijn veeelste zware flightback plus dagrugzak weer naar buiten. Ik belde een taxi, maar geen gehoor. Arggg. Gelukkig reed er toevallig een taxi voorbij die me naar dat andere station kon brengen. Uineidenlijk heeft het me dus meer centjes gekost dan wanneer vanaf Tourak rechtstreeks een taxi had genomen. Tja, zulke dingen kan je niet weten van tevoren. Ik heb me er maar overheen gezet en was dolgelukkig dat ik eindelijk keurig op tijd aankwam op de plek waar ik moest zijn.

Tot mijn grote opluchting was het dik gezellig met Ben in de auto! Het klikte enorm goed en we hebben de hele rit naar Falls Creek non stop gepraat. Hoe meer we Falls Creek naderden hoe zenuwachtiger ik werd kan ik je vertellen. Uiteraard vertelde ik Ben niets over Tobi en ik, aangezien managers nooit op zulk gezeik zitten te wachten haha!
Ben vertelde me van alles over de werknemers die er al waren. Een hoop namen die je gelijk vergeet. Ik vond het allemaal best spannend...mijn eerste nieuwe baan na jaren bij MIC te hebben gewerkt. En het was een aardig groot team.
Daar waren we dan...de Country Club.

Gelijk toen ik uit de auto stapte lazerde ik bijna op mn plaatje. Ben kwam niet meer bij: " It would have been very very funny if you would have actually felt on your face hahaha...." Hij nam me gelijk mee naar mijn kamer. Hij vertelde me dat ik met 3 andere meiden op de kamer sliep. Lucy (Lucinde) uit Australie, en Alice en Sarah uit Engeland.
Ook bij binnenkomst in mijn nieuwe toko flikkerde ik alweer bijna onderuit over mijn - nog steeds - veel te grote en zware flightback. Heerlijke binnenkomer...Ik stelde me aan mijn nieuwe kamergenootjes voor en had er gelijk alle vertrouwen in dat het helemaal goed zou komen met deze meiden.
Vlak na de meiden ontmoet te hebben huppelde ik naar het restaurant beneden in het hotel om Tobi te zien. Ik voelde me weer even 16...het was super leuk om hem weer te zien.
Diezelfde dag ontmoette ik ook de rest van de staff. Een beregezellig zootje jonge mensen bij elkaar. Dit moest wel goed komen. En ach, daarnaast had ik altijd in mijn achterhoofd dat het allemaal toch maar tijdelijk is. Dus mocht ik verveeld raken, dan was in ieder geval het einde van de tunnel altijd in zicht.

Falls Creek is een vrij klein wintersportplaatsje, maar wat was het gezellig! Het type mensen wat op Falls Creek af komt is mooi volk! Sportieve luitjes die wel van een feestje houden. Verder zijn alle mensen uiteraard op vakantie die ons hotel / de kroegen bezochten, dus ze zijn allemaal in een opper goeie bui.

Op de tweede dag heb ik gelijk mijn skispullen aangeschaft. Sander, de enige andere Nederlander die ook voor de Country Club werkte hielp me met de juiste spullen vinden. De skiverhuur waar we mijn spullen kochten deed vrijwel alles de deur uit voor bijzonder weinig geld, dus dat was wel fijn! :-) Daar tegenover staat helaas wel dat de skipassen hier belachelijk duur zijn. Voor een hele dag betaal je 110 dollar en voor een halve dag 90 dollar. Ik heb uiteindelijk maar 4 keer geskied, maar het waren 4 hele mooi dagen! :-)

Al voordat ik hier aankwam had ik een nickname. De meiden hadden geen idee hoe ze mijn naam uit moesten spreken, evenals alle andere Engelstalige mensen in de wereld. Ze spreken het altijd uit als 'Marietje'. Om je dood te lachen! Lucy heeft me dus tot M.J. gedoopt. Toen ik de eerste dag een beetje op mijn bed lag te luieren en de meiden aan het kletsen waren over ene M.J. vroeg ik aan ze wie dat was. "That's you!" kreeg ik terug. Prima dacht ik, that name suits me well. So M.J. it was. Zelfs het management noemde me M.J. En zelfs als ik me voorstelde aan nieuwe collega's met mijn eigen naam (het was een constant komen en gaan van collega's) noemden ze me vlak daarna M.J. De enige mensen hier die mij bij mijn eche naam noemen zijn Tobi en Marty.

My sweet roomies :-)

We hadden hier een hele hechte groep collega's. Dat was erg fijn. Daarnaast ook een hoop gezellige feestjes. Van de 9 zijn er 8 jarig geweest, waaronder ik zelf. Ik heb een ontzettend geslaagde verjaardag gehad, met alle dank aan mijn collega's en in het speciaal Tobi. Op de vooravond van mijn verjaardag zijn we op stap gegaan met het hele zootje ongeregeld. Dik gezellig! Tobi had ervoor gezorgd dat de band die optrad voor me zong en ik voelde me helemaal gelukkig. Ze zongen een hele toffe versie van Happy Birthday en het was een heel lied, dus dat was wel grappig :-) Verder gaf Tobi me een envelop waar onderstaande brief in zat. Hij had een verrassing voor me de volgende dag...I like!

Gemiddeld niveau tijdens elke verjaardag haha!

Happy birthday to me! Jeej!!

Ennnnnn het was een helicoptervlucht! Aangezien ik nog nooit in een helicopter heb gezeten vond ik het wel spannend. Blake, een maatje van ons die ook een helicopterpiloot is, nam de veiligheidsvoorschriften met ons door en zijn trainer was onze piloot. De start was gelijk al super grappig. Normaal gesproken zagen we Blake alleen maar in de kroeg met een biertje in de hand en nu had hij een schattig pakje aan en probeerde hij serieus te zijn hahaha. Anyway: het kwam allemaal goed en Tobi en ik zaten uiteindelijk veilig in de helicopter. De helicoptervlucht bood een aardig uitizicht over Falls Creek en over de verdere omgeving. Je voelt de luchtdruk meer in een heliopter dan in een vliegtuig, ik was na 10 minuten aardig duizelig. Mooie timing, want na 10 minuten was de vlucht ook alweer voorbij. Een super geslaagd en nice kado zeg ik! :-)

Tobi met Blake aan de lijn

Blake, ik en de veiligheidsvoorschriften :D

Het was fantastisch weer op mijn verjaardag dus we besloten na de helicoptervlucht te gaan skien. Mijn eerste keer skien sinds anderhalf jaar. Zo bijzonder: 26 jaar lang vierde ik mijn verjaardag in de brandende zon, maar dit jaar mocht ik het in de sneeuw vieren op 21 juli. Een hele leuke ervaring. Tobi en ik hebben veel gelachen die dag, vooral toen hij op een gegeven moment achterom keek naar mij en heel erg lomp op zijn plaatje ging. Heerlijk :-)

Ik werkte hier in de housekeeping en in de service in het restaurant. Na 4 keer in het restaurant te hebben gewerkt heb ik daar ontslag genomen. Ik trok de woeste buiten van de chef niet.In prive tijd was hij een fantastische vent, maar tijdens werk was hij anders. Aangezien ik geen zin had om hier de rest van het seizoen mee geconfronteerd te worden, besloot ik me alleen op housekeeping te richten. Ik maakte gemiddeld per dag zo'n 7-12 badkamers of keukens schoon. Ik heb schoongemaakt 'for a lifetime' kan ik je vertellen en dat 6 dagen per week. En ik ben er nu HELEMAAL klaar mee haha! Tobi werkte voornamelijk in het restaurant samen met Marti, wat betekende dat Tobi en ik overdag maar 1-2 uurtjes samen hadden.
Soms, als het mooi weer was, maakte we een wandelingetje door Falls Creek. Nogmaals: het is hier enorm klein, dus ver kwamen we nooit haha! Maar het uitzicht was super!

Tobi gooide me in de sneeuw, maar niet zonder zijn beschermende hand achter mijn rug natuurlijk haha!

Lekker gluhwijntje! :-)

Ik heb enorm genoten van mijn tijd in Falls Creek. Ik heb zelden zo veel gelachen als hier. Het aantal keren dat ik of mijn collega's onderuit zijn gegaan onderweg naar de kroeg of onderweg terug naar huis is niet meer bij te houden. Soms sleepten we elkaar letterlijk door de sneeuw heen en hadden we allemaal de sneeuw tussen onze aars, heerlijk! Helaas hield het management ons altijd nauw in de gaten via de camera's die overal door het gebouw heen hingen. Dus af en toe werd iemand van de groep op het matje geroepen aan de hand van camera beelden (moonen, screaming in the hallways, passing out in the hallways...ga zo maar door) haha! Ik ben gelukkig 'a la Marije' overal keurig mee weggekomen hahaha!

Naast schoonmaken, skien, uitgaan en heeel erg veel lol trappen heb ik verder een ritje op een sneeuwscooter gemaakt en ben ik wezen snowbiken met de meiden. Enorm grappig!
Het sneeuwscooteren heb ik samen met Tobi en Marty gedaan voor Marty's verjaardag.

Het snowbiken heb ik samen met Lucy, Sue en Sarah gedaan. Sue werkt in de receptie en is het grootste feestbeest wat ik ook heb ontmoet. En dat met haar 49 jaar! :-) That women took years off my life this season for sure haha! Ik heb er dit seizoen aardig van staan te kijken hoe veel lef de andere meiden hebben overigens. Ze skien super woest hard en ook nu met de snowbikes leek het alsof ze geen limiet kenden in snelheid. No fear at al!
Voor en na het snowbiken zijn we ook wezen 'nightskiing'. Uiteraard niet zonder een paar shots of wodka en een biertje. Enorm melig en gierend van het lachen stoofden we de bergen af. Fantastisch, wat een kick! I made friends for life here, wat een wijfen haha!

We hebben hier in Falls Creek ook een soort van TerrynPark. Een piste met allerlei jumps en 'The Rainbow..." Voor Sarah en Alice is niets te gek, dus ze wilden onder andere The Rainbow uitproberen. Het aantal keren dat Alice me aan het lachen heeft gekregen is niet meer bij te houden. Ze stoofde op de Rainbow af en lazerde halverwege snooihard op haar plaatje 'and got stuck on the rainbow" Dit bood echter een prachtig plaatje. Diezelfde dag preseteerde zowel Sarah als Alice het om het einde van de Rainbow te halen. De volgende dag lazerde Alice er nogmaals zo hard vanaf dat ze een bloedneus kreeg haha! Niet de eerste keer dat ze gewond raakte tijden het skieen. Aan het begin van het seizoen presteerde ze het om vol in een stel takken te skien. Vlak daarna kreeg ze een ontsteking in haar mond door de harde klap. AI. HAHAHA!

Alice stuck on the Rainbow :-)

Vandaag is het vrijdag 14 september. Ik kan niet geloven dat ik al 3 maanden in Australie ben. De tijd is voorbij gevlogen. Ik heb zo veel lol gehad en daarnaast ook zo veel geleerd. Afgelopen maandag is Tobi naar Melbourne vertrokken. Hij is momenteel aan het couchsurfen bij Paul en Carolyn. Een leuk stel die we hier hebben onmoet. Ze hebben samen 5 kinderen. Morgen - na mijn laatste shift - pak ik om 16:30 ook de bus naar Melbourne en zal ik ook bij hun gaan couchusrfen. Tobi en ik zijn nu 2,5 maand samen en we zien wel waar het naartoe gaat. We zijn in ieder geval nog steeds gek op elkaar. Aanstaande maandag vlieg ik aansluitend naar Newcastle om Al op te zoeken. Ik heb Al jaaaaren geleden ontmoet in Egypte toen ik daar aan het reisleiden was. Hij heeft mij ondertussen al welgeteld 3 keer opgezocht in Groningen, dus nu is het mijn beurt om hem op te zoeken! Awesome! Louise, waarmee ik in Cambodja heb samengewoond en gewerkt komt ook uit Newcastle, ook leuk om haar hometown dus ook te zien :-)

Tobi heeft gister een auto gekocht en een matras achterin gedonderd om geld te besparen. Ons plan is nu om samen te reizen vanaf Newcastle. Mogelijk vergezellen Alice en Sarah ons ook voor een poosje. Genoeg toffe dingen om naar uit te kijken in ieder geval! My life is good, super good! Over een paar weken wordt het overigens wel weer tijd om een nieuwe baan te zoeken. Het leven is hier kleinterduur.

I wanna thank all my colleagues here in Falls Creek for an 'amazzball' time! Thank you sooo much, I had a blast! You also learned me a lot of new words and 'sayings'. One was 'Fuck That'! I learned you can use it in a positive and negative way. 'Fuck that, that sucked' or 'Fuck that, that rocked'! I can say about my time with you: "Fuck that, that fucking rocked!!! (sorry mam)

Sweet words from my roomie, friend and colleague Lucy Goosy ;-

14 september

Gisteravond heb ik mijn afscheidsfeestje gehad, een zeer geslaagde laatste avond in Falls Creek. Maar ik ben er nu ook helemaal klaar mee haha! Over een paar uurtjes spring ik in de bus naar Melbourne en ik kan niet wachten om te vertrekken! Nu de laatse dingetjes inpakken en afscheid nemen van iedereen. Altijd een lastig moment, maar een grote troost is dat Tobi op me wacht in Melbourne. Jeej :-)